Sunday, September 25, 2011

Dear Haters.....

Salam semua!

Kali ni kita cerita pasal haters lak ye. Kita kena la tau, tak kisah la kat laman mana korang daftar, mesti ada dua tiga ekor yang tak suka korang. Contohnya macam penulis blog. Dalam ramai-ramai followers yang follow blog dia mesti ada kawan-kawan dia, kenalan blog, stalkers, extra-extra yang lain, dan termasuklah haters.

Kita gak kena tau, ramai yang stalk page FB, follow Twitter, dan juga baca perkembangan semasa blog kita. So secara automatiknya memang akan ada la golongan bawahan macam haters ni.

Okay, bagi aku golongan ni kasi campak dalam parit jela. Kenapa? Coz there are no benefits from them. Tapi bila dah ada golongan macam ni, hati kita kena la kuat! Kalau apa yang dorang cakap tu benda yang tak betul, kita la kena betul kan balik, walaupun makan masa. Aku tengok brader Obefiend chill je orang dok fotostat nama dia kat Twitter pe bagai. Orang hentak dia sekali, dia hentam orang tu 10x ganda nye kaw. Memang rileks je cara dia sound orang yang photocopy dia.

Tapi persoalannya, kenapa ada golongan haters ni dalam followers kita?

#1 Tak boleh tengok orang lain senang.
Ni biasa la... asal orang tu naik sorang follower pun dah tak senang bontot nak duduk diam. Ada tu lak jenis tak suka tengok orang lain naik puncak sikit, mesti dia nak balun sampai orang tu merudum turun. Ah biasa la tu kan.. alasan yang biasa kita dengar, 'manusia...'.

#2 Mereka tak sepopular mana.
Ni pun masalah. Asal orang tu dapat credit atau penghargaan sikit mesti cakap 'untunglah~'. Huish annoying sial word tu! Biarlah.. dia popular mesti bersebab. Mungkin dia terer buat fotografi. Mungkin juga dia seorang wedding planner terbaik untuk seorang rakan. Takyah nak kejar glamour sangat la. Tak ke mana la.. kat situ jugak!

#3 Mulut kepochi, busybody. 
Kalau dah kepoh tu, kepoh juga. Jangan ingat orang banyak mulut ni dia akan diam kat laman sosial. Perangai 'sejak azali' diorang tu mesti terbawa-bawa ke mana je diorang berada. Facebook, Twitter, Blogger... perangai sama la! Pastu pantang nampak orang yang dia tak suka update merapu sikit, time tu korang siap sedia jela tengok apa diorang nak lantun. Kita tak ambil tahu pasal diorang, diorang lak yang menyibuk tak tentu pasal. Kenapa? Rindu kita la tu...

#4 Tak ada kerja. 
Dia dah takde kerja, apa lagi? Sebab kalau nak main Twitter, profile locked orang lain tak leh nak baca, pastu followers semua macam tak nampak je tweet dia kat timeline. Nak main Facebook, bila post status takde siapa nak komen, nak like status pun diri sendiri jela yang like. Kalau ada yang komen atau retweet pun setakat groupies dia jela. Kesian kan? So nak isi masa lapang, tengok tweet or status orang lain, pastu cari pasal la. Pastu bila dah post, sendiri tak nak mengaku silap salah masing-masing. Terbaik~

Tapi apa-apa hal, biar jela apa diorang nak buat, apa diorang nak sembur. Sebab ada ramai lagi yang support kita ni, don't worry la. Kalau kita layan orang macam tu memang tak ke mana. Buat apa nak layan orang tak ada wawasan macam tu? Banyak lagi kerja kita nak kena buat. Fikir masa depan, fikir macam mana nak kasi diri ni lebih maju dari diri kita yang sekarang, lagi baguih cek gitau!

p/s: Haih jangan nak belagak retis sangat la. Tweet hang tu pun aku dah padam nama, takat gambar siapa nak cari kecik tonet camtu ja nampak. Aku dah block hangpa semua tu kira baik la sebab aku dah taknak cari gaduh lagi. So hangpa semua pissed-off la, please. Takyah la nak dok cerita lagi pasal aku. 


Friday, September 23, 2011

Sakit ni takkan pergi

Salam!

Okay, sekarang dah dua hari kaki ni tiba-tiba naik lebam. Nak pulak kat tempat bekas operation dulu. Haish buat aku risau gila. Sampaikan aku rasa give-up nak hidup. Nasib ada yang sanggup bagi kata-kata semangat.

Malam sebelum terjadi sakit ni, aku ada mengadu kat Ojex pasal sakit kat kaki aku ni. Sebab aku pernah chatting dengan Fina kat BBM pasal sakit aku. Bila dia remind balik pasal MRI scan, aku rasa takut sangat. Doktor pun pernah cakap yang sakit aku makin teruk. Dalam tempoh dua tahun ni je aku dapat rasa semua risiko penyakit ni. Hasilnya ni la yang aku dapat. Kaki makin sakit, pastu dengan tiba-tiba lak ada lebam ni.

Kadang-kadang bila fikir hal ni dalam-dalam, semua tu leh buat aku menangis sorang-sorang. Masa tu mula la fikir yang bukan-bukan. 'Aku akan mati ke?', 'Kalau aku mati, macam mana life semua orang yang aku sayang?', 'Boleh ke aku sembuh?'... macam-macam sangat.

Tahun ni je entah berapa kali hidung berdarah. Sakit kat kaki ni usah cerita la berapa kali sakit. Tiap minggu ada je rasa sakit. Tapi aku tahan kan je. Sebab aku tau, ada yang tak senang duduk bila aku share yang aku sakit itu ini kat Twitter. Contohnya, macam tweet ni dari sorang kawan aku yang.. takde la rapat pun dengan aku tapi tah apesal anti sangat dengan aku.
*tweet ni di-post pada minggu akhir Ramadhan 2011*

Tapi dalam banyak-banyak yang bantai aku kat Twitter, FB, dan BBM, ada jugak yang cuba untuk bagi semangat. Ada yang cuba bagi cara rawatan alternatif. Terima kasih kat semua yang cuba untuk bantu Hani jadi lebih kuat harung life ni.

Bagi yang bantai aku yang kata konon aku minta simpati apa bagai tu, moga Allah buka la hati korang untuk terima kelemahan orang lain. Jangan sampai penyakit yang lagi teruk aku tanggung ni kena kat korang pulak. Masa tu baru korang tau apa isi hati orang yang sakit kritikal macam aku ni. Dan masa tu jugak, takde siapa boleh tolong, hanya Allah je korang ada. Aku bukan nak doa celaka untuk korang, tapi takdir kita dengan orang sekeliling ni berlegar-legar je kat keliling ni. Dan jangan tanya 'kenapa aku jadi camni' bila apa yang korang buat tu berbalik kat korang balik.

Alkisah Seorang Sahabat Lama

Salam semua!

Agak lama Hani diam sebab ada banyak sangat perkara yang Hani kena settle down kan dalam masa ni. Alhamdulillah, satu per satu settle! Tapi tu la.. ada yang tak settle lagi. Sadis! Tapi kali ni, Hani tak nak update sedih-sedih. Sebab Hani nak share satu berita yang agak menggembirakan hati Hani.

Hani mengaku Hani dah lama tak jumpa dengan sorang kawan Hani ni. Nama dia Muhsinah, tapi Hani panggil dia Muci. Dia boleh dikatakan seorang kawan, sahabat, kakak yang paling best aku ada semasa aku sekolah dulu. Lama tak jumpa dia, ada dalam dua tahun lebih. Selama ni pon contact kat Facebook je.

So sekarang dia dah bertunang dengan orang pilihan dia la kan, takkan la pilihan aku pulak! Rasa macam kejap je masa berlalu. Dulu pernah usik-usik dia, yang dia akan couple, tunang, and kahwin sebelum aku. Haaa sekarang mendapat ko! Aku queue kat belakang ko je Muci, hehe!

So Muci, ko baca ni tau! Aku bukan senyap dari korang selama ni sebab sombong ke apa. Buang semua tanggapan negatif dan bodoh korang semua. Ada betul gak aku nak lari semua orang, lebih-lebih lagi dengan budak satu sekolah dulu. Entah la.. mungkin aku perlu something new. Tapi Muci jangan risau sebab Hani sebenarnya rindu gila nak spend time dengan Muci macam dulu. Nak pulak dengan gila-gila Muci tu. Seriously... I miss you beb! 

Banyak kenangan aku dengan Muci. Mula rapat sejak form 3. Masa tu ada pemilihan kawad kaki untuk Kadet Remaja Sekolah (KRS), pastu kami berdua pun try jela. Mana tau rezeki. Alhamdulillah, sampai ke form 5 kami jadi kadet yang paling penting dalam platun.

Sekejap sangat masa berlalu. Rasa macam baru je start kenal-kenal. Lepas pastu masuk kawad kaki. Tak lama lepas tu kita start SPM. Ingat lagi masa tu aku orang yang pertama bebas dari exam SPM antara kita satu geng. Aku kacau semua orang study. Masa Muci and kawan-kawan lain tengah exam paper Biology, aku ingat lagi masa tu hari Isnin. Aku datang gak ke sekolah sebab nak bagi support kat korang, walaupun aku dah abeh semua paper masa tu.

Sorry kat Muci sebab tak hadir majlis pertunangan Muci. Hani kerja pulak masa tu. Nak cuti memang tak dan lak. Nanti majlis kahwin tu jemput la Hani. InsyaAllah Hani akan cuba gak untuk datang walaupun busy kerja.

Semoga berbahagia, sahabatku!
Gambar ihsan dari Nur Aizzat. (sorry aku copek) 



Thursday, September 01, 2011

Hari Raya kedua: Final Destination 5

Salam Aidilfitri!

So, amacam? Hani semalam (raya pertama) gi balik kampung di Ulu Yam, Selangor. Kat sana ada kampung Abah. Tapi tak tau kenapa aku rasa mengantuk sangat satu hari tu. Bila dah balik rumah, aku terus terbungkang! Gila lah!

Esoknya (raya kedua), aku keluar dengan Ojex. Yeay! Lama tak jumpa. Ingat nak gi beraya tapi dah semua tak berjawab, ada yang balik kampung so sebelum ada yang berjawab tu, kami gi la tengok wayang dulu. Layan cerita Final Destination 5 (FD5).
Sebenarnya masa Ojex cakap nak tengok cerita ni, aku fikir banyak kali, nak tengok ke tak. Tapi last-last aku setuju je sebab dah takde cerita yang best. Aku sebenarnya tak larat nak tengok cara dorang tu mati. Sebab filem yang sebelum-sebelumnya dulu aku tengok, pergh! Tak aman hidup aku seminggu sebab teringat-ingat scene mati dorang tu. Lahanat gila aku rasa.

Tapi bila dah tengok FD5 ni, aku rasa alhamdulillah sangat sebab filem ni tak seberapa hardcore macam filem sebelumnya. Dan apa yang aku nampak, filem kali ni ada link dengan filem FD1 pada akhir filem ni. Kalau korang tengok FD1 sure korang ingat storyline cerita tu. Kononnya ada sekumpulan budak sekolah ni nak buat rombongan tapi salah seorang tu dapat vision yang kapal terbang dorang naik tu akan terjadi satu kemalangan. So scene kapal terbang tu terbakar dan meletup tu jadi ending untuk FD5.

Opst! Lupa lak! Ada sedikit selingan dari filem FD yang sebelumnya pada akhir kredit. Untuk preview korang yang tak pernah layan FD sebelum ni. Okay aku paling seram tengok FD3 yang kat fun-fair tu! Ngeri tahap Ultraman 3 cacat!
Apa-apa hal, aku rate filem ni 3 1/2 bintang, yeay! So, pengajaran dalam filem ni, kita tak mampu dan tak boleh lari dari maut, walau dengan apa cara sekalipun!

This is Hani